Ik was lid van een sekte – Dit is mijn verhaal

Hun programma’s waren altijd “het beste van de beste”; de meditaties die ze gaven waren “van een hogere niveau dan iedere andere vergelijkbare meditatie omdat er een speciale energie aan gekoppeld was”; en het healing systeem dat ze ons leerde was “krachtiger dan enig ander systeem”. Altijd was alles beter, mooier en krachtiger. Dat had al een waarschuwing moeten zijn, maar ik ging er helemaal in mee en belandde daardoor diep in een sekte. Ik ging zelfs naar Mexico voor ze en werkte (gratis) achter de schermen. Dit is mijn verhaal: hoe ik in een sekte belandde, hoe mijn ogen geopend werden en hoe ik eruit stapte.

Twee belangrijke dingen

Voor ik begin aan mijn verhaal wil ik je 2 belangrijke dingen meegeven.

Het eerste is: als jij vermoed dat jij lid bent van een sekte en je hebt hulp nodig om hieruit te komen, stuur me dan aub een bericht! Op mijn contact-pagina vind je mijn gegevens. Ik wil je graag waar mogelijk helpen als je in een vergelijkbare situatie zit en geen weg eruit weet, want je bent hierin niet alleen! Zelfs al proberen ze dat wel te laten lijken…

Het tweede is dat ik geen namen ga noemen in dit artikel, omdat namen te makkelijk te herleiden zijn via Google ;-) Mocht je aan de hand van dit verhaal denken te weten om welke Amerikaanse organisatie dit gaat, dan mag je natuurlijk ook altijd contact met mij opnemen.

De eerste stappen in een sekte

Laten we voor dit verhaal teruggaan naar april 2020. De hele wereld zit in lockdown vanwege de pandemie en ik zit niet alleen met een lege agenda thuis, maar ook met een gebroken hart. Mijn nog prille relatie was aan het begin van de pandemie verbroken en ik wist me met mezelf geen raad.

Net als op eerdere momenten in mijn leven was ik mijn verbinding met spiritualiteit weer kwijtgeraakt (zie Mijn Verhaal als je hier meer over wilt lezen).

Om mij te helpen stuurde mijn spirituele coach mij enkele tools en videos die net gelanceerd waren door de leiders van deze organisatie/sekte. Ik kende hen al, maar hun eerdere dingen resoneerde niet zo met mij, dus ik volgde ze enkel op een afstand. Maar omdat ik me zo slecht voelde, nam ik deze nieuwe tools en videos als een spons in mij op en ging alles inzetten.

Ik had er alle vertrouwen in dat dit mij ging helpen.

Binnen een paar dagen begon ik natuurlijk al verschil te merken. Dat is immers hoe energie werkt, ongeacht wat de tool is (daarom zijn placebo’s ook zo krachtig).

Dat was alles wat er nodig was om mij over te halen.

De lockdown tijd werd gevuld met hun programma’s

Mijn dagen werden meer en meer gevuld met hun content. Ik was dagelijks actief in hun Facebook groepen, kocht hun programma’s en volgde de splinternieuw healing opleiding.

Omdat ik dankzij de lockdown toch niets te doen had, voelde dat als de perfecte invulling en precies waarvoor ik de tijd en ruimte kreeg. Ik voelde me weer ‘mezelf’ worden. Ook het idee voor deze website Find Your Light kwam in die maanden. Meteen zag ik hoe ik hun programma’s kon aanbevelen op deze site. En dat ik de healingsessies via hun systeem als dienst kon aanbieden. Mocht je in 2020 dus langs zijn gekomen, dan heb je dat waarschijnlijk gezien.

Ondertussen deed ik er alles aan om door de leiders gezien te worden. Ik stuurde als 1 van de eerste mijn oefensessies voor de healing opleiding in en bleef actief in de Facebook groepen. Ik had inmiddels zelfs de afspraak met mezelf gemaakt dat ik hun programma’s en ander aanbod altijd mocht kopen, ongeacht de prijs. Want ik zou het toch in veelvoud terugkrijgen. Dat was immers wat ze beloofden.

Tegen de tijd dat het zomer werd, wilde ik niets liever dan zoveel mogelijk ‘van dienst’ zijn voor deze organisatie. Mijn spirituele coach was op dat moment werkzaam binnen hun team en ik dagdroomde ervan dat ik gevraagd werd om ook voor hen te werken.

De eerste twijfels of het een sekte betrof

Grappig genoeg is dat ook de tijd waarin ik voor het eerst mijn twijfels uitsprak naar een vriendin. We kregen het over sektes en ik gaf aan dat ik wel eens twijfelde of deze organisatie een sekte was. Ik had het daar zelfs met mijn coach (die dus voor hun werkte) over gehad!

Ik twijfelde omdat ik wel zag hoe altijd maar zichzelf aanprezen en altijd focuste op hoe hun werk het beste was. De twee leiders zetten zich neer als ‘Ascended Masters’. Dat zij de Goddelijke Vader en Moeder waren die hier nu op aarde waren om te helpen.

In de gesprekken gingen we op zoek naar lijstje van kenmerken van sektes. Vaak gaat die lijsten over seksueel misbruik en dat je al je geld aan hun moet geven. Zo erg leek het op dat moment niet te zijn. Seksueel misbruik heb ik trouwens niet meegemaakt gelukkig. Maar financieel misbruik is er zeker wel geweest.

De belangrijkste reden waarom het steeds maar weer weggewuifd werd, was omdat we (volgens mijn coach) altijd vrije wil zouden hebben. Je hoefde niet hun programma’s te volgen of dingen op een specifieke manier te doen. Dat was enkel hun advies. Inderdaad, het was advies. Advies dat wel zo gebracht werd dat je het idee kreeg dat iedere andere vorm verkeerd was…

Steeds weer werd dus op het mentale ingespeeld. Mentaal misbruik mag het zelfs wel genoemd worden: een belangrijk aspect van een sekte…

Mijn droom werd werkelijkheid

Fast forward naar november 2020. Nog steeds was ik dagelijks bezig met deze organisatie, hoewel ondertussen het werk voor mijn fotografie-bedrijf ook weer aangetrokken was. Ik had er alleen inmiddels een andere droom bij gekregen: naar hun retreat in Mexico in januari 2021 gaan.

Beide dromen werden waargemaakt begin november. Ik kreeg een persoonlijk gesprek met de leiders en werd gevraagd om als ‘service angel’ (ondersteunde hulp) naar de retreat te komen. Oh ja, en of ik ook mijn camera mee kon nemen en wat foto’s kon maken. Ik ben immers ook fotograaf. Aan de hand van hoe dat zou gaan, zouden ze kijken of er na de retreat een verdere samenwerking mogelijk zou zijn. Toen ik dat hoorde (en dol enthousiast was over dit nieuws) zei ik: “Dat is geweldig. Als ik in de tussentijd iets kan doen, dan laat het maar weten. Ik help graag.”

Tja, dat heb ik geweten… De dag erna werd ik moderator in de Facebook groepen, kreeg ik de toegang tot de mailbox van de klantenservice en enkele dagen later werd ik ingezet om ontwerpen voor hun promotie te maken. Ik ging al snel 20 tot 40 uur per week voor hun werken. En op alle uren van de dag. Want met een organisatie die in Californië zit en dus 9 uur tijdsverschil heeft “moet je je daar op aanpassen”. Overigens was dit helemaal onder de noemer van ‘service werk’, dus vrijwilligerswerk…

Langzaamaan werd de mentale druk die ze oplegden en vooral het narcisme wat in de organisatie speelt mij duidelijk. Als ik om 22.30 uur ‘s avonds aangaf naar bed te willen, dan kon dat vaak moeilijk en met mitsen en maren. Ik heb zelfs een keer op zaterdagavond tot half 1 ‘s nachts doorgewerkt omdat iets prioriteit had wat vervolgens pas 4 dagen later gebruikt werd.

De droom veranderde in een nachtmerrie en de sekte werd duidelijk

Steeds als ik probeerde mijn grenzen aan te geven, dan werd mij verteld dat ik het mis had. En dat er mensen in de rij stonden om dat werk te doen. Dat het een ‘blessing’ was dat ik dat mocht doen en zo’n nauw contact had met de leiders. Ik voelde me zelfs schuldig dat ik op kerstavond tijd met mijn familie besteedde en niet de orders opvolgde om aanwezig te zijn bij hun Facebook live (om 21.00 uur Nederlandse tijd).

Maar het echte moment dat het mij duidelijk werd dat dit alle grenzen te buiten ging, was een week voor vertrek naar Mexico.

Ik had die dag al 10 uur voor mijn eigen klanten gewerkt die dag en stond op het punt om bij mijn ouders te gaan eten (zoals ik iedere week doe) toen ik een voiceberichtje kreeg van mijn coach over wat taken die gedaan moesten worden. Zij was trouwens inmiddels meer mijn manager dan mijn coach. Ik gaf aan dat ik helemaal op was en eerst ging eten voordat ik later die avond of de ochtend erna die taken zou uitvoeren. Die taken lagen namelijk al 2 weken te wachten…

De reactie die ik kreeg was te bizar voor woorden, maar één van de dingen die gezegd werden was dat ik de organisatie niet op 1 had staan in mijn leven. Uhh… Nee?! Waarom zou ik? Het was VRIJWILLIGERSWERK!

Die avond zie mijn beste vriendin tegen mij: “Maris, dit is een sekte! Kap ermee en ga niet naar Mexico.”

En ja, ik zag het volledig, maar dacht toen ook dat mijn coach de voornaamste sekte leider was…

De retreat in Mexico

Na een paar dagen wikken en wegen heb ik uiteindelijk besloten om wel naar Mexico te gaan voor de retreat. Het was de moeilijkste keuze die ik misschien wel ooit heb gemaakt, want ik wist dat er veel niet klopte. Zowel mijn familie als mijn beste vriendin hadden er veel moeite mee.

Maar ik kon niet NIET gaan.

Daarnaast dacht ik dat ik mensen (inclusief de leiders) in de steek liet als ik niet ging. Er werd op mij gerekend, want er waren al weinig ‘service angels’.

Uiteindelijk ging in Mexico het narcisme en het mentale misbruik volop door. Steeds deed ik dingen niet goed, zag ik dingen verkeerd en moest het op hun manier. Ik werd verteld waar ik foto’s van moest maken (uhh… serieus?! Ik was op dat moment pas ruim 10 jaar professioneel fotograaf), waar ik moest staan en hoe ik met mensen om moest gaan. Steeds opnieuw voelde ik dat ik onderaan in de hiërarchie stond, met de andere ‘angels’ die meer ervaring hadden boven mij. En alle deelnemers van het retreat daar weer boven, in volgorde van hoeveel ze betaalde aan de verschillende (privé) programma’s. Simpel gezegd: hoe meer je betaalde, hoe dichter je bij de leiders stond. En hoe meer ik voor iedereen moest vliegen.

De nachten waren kort en de dagen intensief. Goed voor mezelf zorgt was totaal niet mogelijk met de uren die we maakten. Ik heb zelfs de hele retreat met pijnlijke voeten rondgelopen omdat we in de ‘tempel-ruimte’ op blote voeten moesten lopen. Een paar weken later had ik een zware knieblessure…

De foto hierboven is van de laatste dag van de retreat. Ik had toen niet in de gaten hoe moe ik toen was, maar nu kan ik het zeker wel zien.

Op weg naar buiten

De dag na afloop van het retreat was het begin van het einde. Ik kreeg een 1 op 1 gesprek met de leiders waarin ze mij een fulltime baan aanboden. Ik gaf meteen mijn twijfels aan, want ik had mijn eigen bedrijven… Dus werd het aanbod snel aangepast naar een parttime baan en sloten we het gesprek af met de afspraak om thuis tot rust te komen en dan verder te spreken hierover.

Heel eerlijk: ik was overstuur van dit nieuws. De afgelopen weken en al het mentale misbruik klapte op mij neer en ik wist het niet meer. De mensen die juist zouden weten wat echt voor mij goed was (dat prediceerden ze immers), gaven mij een aanbod wat totaal niet bij mij paste.

Mijn coach ving mij op en praatte op mij in. Waar ze inmiddels heel goed in was. Gelukkig kwam mijn taxi naar het vliegveld niet veel later en kon ik terug naar huis. Terug naar Nederland waar toen 40 cm sneeuw in mijn tuin lag. I loved it! Mijn hele lichaam was klaar met de hitte en vochtigheid van de jungle van Mexico.

Eenmaal thuis ging het werk natuurlijk wel door en wachtte ik af wanneer zij terug zouden komen op het baanaanbod…

Dat bericht kwam begin maart.

Maar eerst kwam een paar dagen daarvoor een bericht dat de regels rondom het versturen van de e-mails strenger werden. De eisen waren niet alleen streng, maar werden achter de schermen ook niet ondersteund… Zo moest er binnen 24 uur een antwoord worden gezocht op de vragen in de e-mails, terwijl ik voor sommige mails al weken wachtte op een antwoord vanuit het team/mijn coach. Zelfs de vragen die ik die middag in de whatsappgroep had gesteld over vragen in e-mails waren dagen later nog niet beantwoord.

Die regels waren voor mij de druppel waardoor mijn grens bereikt was.

Ik heb toen gezorgd dat alles wat nog open stond voor mij afgerond werd en heb per e-mail laten weten niet in te gaan op het baanaanbod.

Hoe ik mijn zelfvertrouwen vond

In het telefoongesprek dat volgde op mijn beslissing gaf ik aan niet aan hun verwachtingen te kunnen voldoen en mijn grenzen bereikt te hebben. De reactie die ik kreeg was letterlijk dat er voor mijn “zogenoemde” grenzen wel aanpassingen gemaakt konden worden.

Mijn “zogenoemde” grenzen…

Ik besefte me meteen dat zij met deze opmerking mijn grenzen niet respecteerden. Toen ik dat besefte, kwam er een kracht in mij los!

Ik hoefde dit niet te accepteren!

Ik kon gaan staan voor mijn grenzen!

Ook voelde ik dat als ik toch die baan aan zou nemen, dat mijn leven door hun bepaalt zou worden. Dat ik altijd naar hun pijpen zou mogen dansen, zelfs met een parttime baan. De weken daarvoor waren niet anders geweest.

Dus ik nam afscheid en bedankte ze voor de mogelijkheid. In eerste instantie gaf ik aan nog wel als healer binnen hun systeem door te gaan, maar uiteindelijk heb ik geen enkele healing sessie meer gegeven.

Langzaamaan werd de sekte duidelijker en duidelijker

Toen ik eruit stapte was de totale omvang van de sekte mij nog niet duidelijk. Ik dacht nog steeds dat de dame die mij gecoacht had de sekteleidster was. Maar in de maanden erna kwam er steeds meer afstand en begon ik het steeds duidelijker te zien:

Het narcisme vanuit de leiders is ongekend.

Zij doen er alles aan om maar te laten zien dat zij alwetend zijn en dat hun nooit enig blaam verschuldigd is. Iedere vorm van twijfel of ander inzicht wordt neergehaald als dat ik het niet juist had. Terwijl ik helderwetend ben en zeker wel dingen (achteraf gezien) juist had.

Dit neerhalen wordt ook wel gaslighting genoemd en is een typische karaktertrek van narcisme.

Daarnaast hebben ze hun pijlen sterk gericht op kwetsbare mensen (met veel geld) en doen ze er alles aan om die in hun controle te houden. Zo lanceren ze steeds weer nieuw aanbod en is de lijst met dingen die je dagelijks zou moeten doen zo lang dat je er 24 uur mee op kan vullen.

Ook hadden ze inmiddels hun eigen social media platform gelanceerd waarbij zij alles bepaalden. De ultieme vorm van censuur en controle…

Al met al ben ik er dus nog best goed uitgekomen…

Hoe ik er nu, 2 jaar later, op terug kijk

Inmiddels wordt het steeds gemakkelijker om met compassie terug te kijken op deze tijd. Op de 9 maanden dat ik zo opgenomen was door dit hele verhaal.

Er zijn zeker nog veel momenten geweest dat ik er verdriet van heb gehad. En ook heb ik heel veel trauma-verwerking moeten doen (voornamelijk via breathwork sessies) om de verschillende lagen en overtuigingen los te laten.

Nu dat verwerkingsproces een heel eind afgerond is (als het dat ooit gaat zijn); kijk ik met compassie terug naar mezelf. Ik schaam me nog vaak dat ik voor alle mooie verhalen ben gevallen. Maar tegelijkertijd zie ik ook hoe het mij veel sterker heeft gemaakt.

Daar ben ik inmiddels heel dankbaar voor!

In het najaar van 2021 heb ik ook nog veel contact gehad met andere oud-leden. Velen van hen hadden een vergelijkbaar verhaal. Sommigen hadden duizenden euro’s aan geld ingelegd en de halve wereld afgereisd, alleen maar voor hetzelfde misbruik. En een oud-medewerkster had precies dezelfde ervaring achter de schermen als ik meegemaakt.

Ik heb het dus altijd goed geweten en die verhalen van anderen hebben mij geholpen om daar ook meer op te vertrouwen.

Waarom ik dit verhaal deel

Als je dit hele verhaal gelezen hebt wil ik je allereerst bedanken! Hopelijk herken je er helemaal niets in! Dat wens ik oprecht voor je.

Maar de kans dat je wel eens met een narcist te maken hebt gehad of in (de buurt van) een sekte hebt gezeten is best groot. Zeker in de huidige spirituele wereld zijn er helaas veel sektes.

Dat is ook waarom ik dit deel: om bekend te maken hoe makkelijk het is om er voor te vallen, zeker als je kwetsbaar bent. En dat het geen ‘ver van je bed show’ is. Ik had nooit verwacht er voor te vallen, maar mij is het ook overkomen.

Daarnaast deel ik dit omdat het deel is van waarom ik met Find Your Light jou wil helpen om te leven vanuit zelfvertrouwen. Ik weet door o.a. deze ervaring wat het is om totaal onzeker door het leven te gaan. Maar het heeft mij juist geholpen om mijn zelfvertrouwen te vinden! Ik ben er echt sterker uitgekomen.

Het voelt voor mij kloppend om hierin ook mijn complete verhaal te delen. Om te laten zien hoe ik vanuit een pestverleden, narcistische relatie en deze sekte mezelf juist heb opgebouwd naar mijn eigen kracht. En dat ik van daaruit jou wil helpen om hetzelfde te doen.

We hebben allemaal ons eigen verhaal waardoor we onzeker zijn. Ik sta hierin naast je, want ik ken het pad waarop jij loopt zo goed.

Ik bied je van hieruit een helpende hand aan, zodat we samen een mooier pad kunnen gaan bewandelen!

Veel liefs,

Mariska

PS dit verhaal is ook aanleiding geweest om mijn e-book “In je Kracht Staan” te schrijven. Hierin neem ik je mee door alle aspecten die mij geholpen hebben om mijn zelfvertrouwen in mezelf te vinden!